‘(Bizar, onmiddellijk, emotioneel, spectraal, mooi & suïcidaal.)' Op lood heb ik gezichten in grisaille geverfd. Heel precies; ze zitten diep in het schilderij. En vanuit die portretten in grijs en loodwit ontstond het beeld. Op een geheimzinnige manier bleven die figuren doorwerken. Heftiger. Meer ontroerend; juist omdat ze ruw werden uitgewist door al die lagen glas. En hoe meer ik ze weg beitste, des te meer kwamen ze terug als geslepen diamanten op glas . . . vrij, en diep genoeg om hun beeld te zijn.' Met zijn solo lanceert de galerie ook zijn feuilleton; een editie van 33, allemaal uniek, allemaal anders. Per werk verkrijgbaar voor € 40,00.
FLASH-BACK – solo - Daan den Houter.
Daan den Houter brengt meerdere, tegenstrijdige, onderwerpen samen in één werk. Dit resulteert in stukken die in conflict zijn met zichzelf. Het zet aan tot de discussie over het eigen bestaan en de mening van de kijker. Met humor en cynisme creëert hij een ander perspectief op de materie van kunst en de eigen aannames over onze dagelijkse leefomgeving.FLASH-BACK toont de documentaire over zijn 8-uur tekenfabriek waarvoor hij werknemers inhuurde om letterlijk hun werktijd om te zetten in tekeningen bestaande uit 8 simpele lijnen. Een onderdeel van zijn doorlopende serie 8 uur tekeningen waaraan hij sinds 2002 werkt; deze tekening bestaande uit 8 simpele lijnen die hij gedurende een werkdag neerzet op papier. Gesigneerd en gedateerd op die dag, waarop hij over elke streep een uur heeft gedaan. De reeks is compleet als hij uiteindelijk elke datum van het jaar heeft getekend. Met de 8 uur tekenfabriek genereerde Den Houter in één dag zes tekeningen zonder daar zelf een lijn voor op papier te zetten.
PARTITA No. 444 – solo – Saminte Ekeland
Borduurtekeningen in transparant plastic, emaille verf, linnen draad. Ritme, rechte lijnen, transparantie, gelaagdheid, concentratie, herhaling, kruisende lijnen die elkaar raken en soms niet. Deze abstracte werken refereren zowel aan de Zero beweging in de kunst als de Partitas van J.S. Bach. In het beroemde Rolling Stone interview (1974) legde de Canadese pianist Glenn Gould, voor velen de grootste interpretator van zijn Partitas, uit waarom hij nooit pianoles gaf: ‘het technische aspect heb ik je binnen een half uur uitgelegd, maar dat betekent niet dat je een goede pianist bent. Een beetje zoals het leven. Je bent geworpen in het leven, maar het gaat erom wat je ermee doet.’ Zo zie ik dit ook de lijnen in mijn werk. Ik probeer de complexiteit ervan weer te geven. Easy to Learn. Fucking Hard to Master.
